Say whut~

Rustig stapte hij verder. Zonder echt op te kijken liep de lange gast verder. In zijn hand had hij het mes dat hij wel altijd bij zich had mee en hij zwaaide er kort mee terwijl hij even een vrolijk deuntje floot. Het bloed dat aan het wapen hing vloog in het rond en al snel stopte hij en trok hij een doek, dat al redelijk bebloed was, uit zijn broekzak, waarna hij het ding begon op de poetsen en vervolgens even lachte. Ondertussen wandelde hij gewoon verder in het gebouw. Hij was hier voor zo'n Ukrading. Hij had dat gehoord van de persoon die hem alles had geleerd over vechten en wapens. Hij moest het halen en dat zou hij ook doen... Hier zou hij zijn 'ware' ik ontdekken. wat hij wilde joch. Het was misschien een risico, maar aan de andere kant ook iets leuks, want wie hield er nu niet van yolo, hm? Hij wandelde rustig verder en stak het mes rustig terug in het lemmet waarna hij kort opkeek. De doek verdween in zijn broekzak waarna hij even keek naar de steen die steeds van kleur veranderde... wat nu?

{Ik hoop dat dit goed is, maar dit is voor een Ukra op te halen :')}

Hij staarde kort naar de steen, die steeds van kleur veranderde. Toen er opeens een oranje licht verscheen en deze naar voren werd gebracht, zette hij zelf ook een stap naar voren, zelfzekere blik in zijn bloedrode ogen. Hij grijnsde kort en stak zijn hand uit waarna hij zijn vingers rond het licht plaatste. Het licht was nu verdwenen, verduisterd door zijn hand. Het voelde goed en warm aan en al snel trok hij zijn hand terug naar zich toe. Toen hij zijn hand opende en zijn ogen erop richtte was een oranje steen duidelijk. Een oranje Ukra he? Daar zou hij het mee moeten doen. Hij keek langzaam op en grijnsde kort, hij zou er nog onderzoek naar moeten doen, maar deze steen zou zeker van pas komen.

{Open ^^}