Seasonal Feathers ♪

Voorzichtig stapte het slanke en smalle meisje over de drempel van de toren. Haar handen hielden elkaar nerveus vast en geruststellend streelde ze met haar ene hand haar vingertoppen. Haar lange, roze haren danste op het zachte briesje dat door de toren waaide. Ze liet haar ijsblauwe kijkers over de verschillende planten en bloemen glijden die zich inmiddels een weg door de dikke muren van de toren hadden weten te maken. De toren was immers al oud, maar de enkele planten die er nu groeide gaven het een magische sfeer. Voorzichtig stapte ze naar de gloeiende steen. Ze werd haast verblind door de prachtige kleuren die haar spiegelbeeld vervormd reflecteerde. In gedachte vroeg ze de steen om een Ukra. Dat deed ze liever niet hardop. Ook vertelde ze de reden niet. Oriana zou die vast al wel weten.

» Een Ukra voor Kythaela graag~

Met grote, verbaasde ogen keek het meisje naar de Ukra in haar hand. Rood? Sterk en dapper? Iets in haar wilde nu in hard lachen uitbarsten. Sterk en dapper, haha! Als er iemand in Auraegon was die dat niet in zich had was zij het wel, maar blijkbaar had Oriana dit lot voor haar uitgekozen. ''..Danku,'' mompelde ze twijfelend. Ze liep naar een van de met pant begroeide muren en haalde daar een klein stuk dunne liaan vandaan. Hiermee maakte ze even snel een tijdelijke  ketting waar ze de rode steen aan kon hangen.
Bij het horen van naderende voetstappen gingen haar nekharen overeind staan. Shit, wat moest ze doen als er iemand hier heen zou komen en haar zou zien? Nee Kyth, denk aan je Ukra. Wees sterk en dapper. Haar ogen vestigde zich op een stok op de vloer. Snel raapte ze hem op en zwaaide er dreigend mee in het rond. ''W-wie is daar?'' Probeerde ze dapper uit te brengen, maar het enige wat er uit haar mond kwam was een zacht gefluister.

[ » Open ]

"W-wie is daar?" Geschrokken keek Sunset naar het meisje voor zich, dat zwaaiend met een stok in haar handen stond. Aarzelend liep ze het zicht in van het meisje, haar handen afwerend omhoog. "Sorry, ik wilde je niet laten schrikken," zei ze vriendelijk. Langzaam liet ze haar handen langs haar zij zakken.
"Heb je je Ukra gehaald?" vroeg Sunset aan het meisje. Dat was waarschijnlijk wel de reden dat het meisje hier was. Dat was ook de reden dat Sunset hier was, zij had ook net haar Ukra gehaald. "Ik ben Sunset."