Het is zomer in Auraegon! De zon is achter de wolken vandaan gekropen en schijnt haar verwarmende stralen weer over het hele koninkrijk. Vele maken van de gelegenheid gebruikt en zijn vaak aan het strand te vinden. de temperatuur kan oplopen tot zo'n 34°C.
Promoting
Wil je buttons ruilen? Stuur dan een PM met jou button en de link van je forum naar Kythaela. Jou button zal op ons portal komen te staan met een link naar jou site. In ruil hiervoor verwachten wij ook dat onze button op jou site komt te staan.
Aantal berichten : 4 Coins : 4 Leeftijd : 30 Woonplaats : A room with a view
Karakter profiel Age: 16 Species: Human Love: I'm unusually hard to hold on to
Onderwerp: Romancing the Stone ma jun 01, 2015 3:02 am
Met een diepe zucht liep het meisje de trap op naar de toren. Ze kon er niet meer aan ontkomen. Ze moest haar Ukra halen. Ofelia had het al 5 jaar uitgesteld, sinds haar moeder was overleden. Toen zouden ze samen gaan, maar opeens was ze voorgoed weg. Verward en verdrietig om het plotse verlies had een Ukra halen niet meer belangrijk geleken. Maar in werkelijkheid was het misschien juist datgene wat ze zo nodig had gehad na dat tragische moment in haar leven. Met haar moeder verloor ze namelijk ook de weg in haar leven. Ze wilde liever niet denken aan de feiten die zo anders hadden kunnen zijn in haar leven, als ze toen toch een Ukra had gehaald in de Eriston Tower. Misschien had het wel allemaal zo moeten lopen. Ze wist het niet. Maar wat Ofelia wel wist was dat ze nog steeds zocht. Naar wat wist ze dan nog niet precies. Maar haar hart zocht. En ze was nieuwsgierig naar waar ze heen geleid zou worden. Dus misschien was het een mengeling van haar verloren pad en haar nieuwsgierigheid wat haar nu naar de toren had geleid. Desalniettemin zag ze er vreselijk tegen op. Haar ouders hadden allebei een fijne steen. Eentje die goed bij hun karakters paste. Wat nou als zij juist iets totaal anders kreeg? Wat als ze er niet mee om kon gaan? Zou ze dan kunnen vluchten? Van haar eigen Ukra? Twijfel sloeg in als een bom toen ze de laatste trede op stapte. Haar groene ogen staarde gespannen naar de deur, waarachter haar Ukra misschien al gevormd was door Oriana. Een vluchtige beweging trok haar aandacht en ze zuchtte grinnikend. "Mortimer! Wat doe jij hier, kleine deugniet," Ze bukte zich om de chocolade bruine boommarter op te pakken. Het beestje vond meteen kundig zijn weg naar haar capuchon en hing half over haar schouders, mee kijkend naar de deur alsof hij wilde zeggen 'Kom op! Je kunt het wel!' Ofelia glimlachte en voelde de steun van haar kleine vriend. Dat was net dat ene zetje wat ze nodig had om de deur naar de Eriston Tower te openen. Tijd om uit te vinden welk pad Oriana voor haar had gekozen.