The pain~ (Nathan)

Na een flinke tijd te hebben gelopen, kwamen de twee eindelijk weer het koninkrijk binnen. Het kon eens tijd worden zeg, maar niets om over te zeuren, ze waren er nu. Vrijwel meteen liepen Nathan en Dia door naar Freyton Streets in, de plek die letterlijk alles had, misschien dus ook wel een potion shop.. Zou hij maar eens gaan moeten bekijken zeg, wel alleen, altijd iemand aan je zijde hebben kon vervelend worden naar verloop van tijd. "Ik zie het ja." klonk er van de groenharige toen er werd gesproken dat ze dacht dat her ziekenhuis om een bepaalde hoek lag. Ugh, hij had een hekel aan ziekenhuizen.

Er werd nog een keer gezegd dat hij niet mee hoefde te gaan, al haalde hij zijn schouders op "Ik vind het geen probleem om mee te gaan." enkel als het te lang ging duren zou de jongen wel even weg gaan, misschien dat hij nog zo een shop kon gaan vinden. "Maar je bent niet zo gemakkelijk van me af hoor." nu, tot ze in welk geval vrijwel bijna geen last meer had van der wond, of tot het verzorgd was.

Toen de twee binnen waren gekomen werden ze zowaar bijna 'geholpen' maar nope, het waren enkel wat hoofdvragen om te bepalen hoe erg de situatie was, geweldig. Nathan nam plaats naast Dia toen ze moest gaan plaatsnemen en staarde wat voor zich uit, wachten was altijd maar zo saai zeg. Hoe konden mensen dat verdragen? Hij zou dat nooit snappen. "Hopelijk duurt het niet lang.."

Hoe hij zoveel geduld had om te wachten, de groenharige had werkelijk geen idee. Zijn blik staarde verveeld door de kamer, meerdere mensen die wel iets hadden aan verwondingen of dergelijk. Hij werd bijna ziek aan de gedachte om nog langer in het ziekenhuis te blijven -ironisch-, maar het was dat de jongen het nu deed voor iemand anders, normaal was hij zeker 10 kilometer op afstand van een ziekenhuis gebleven.

En toen leek het er op dat hij echt niet meer weg kon gaan, haar naam werd omgeroepen en ze de doctor had opgezocht, waarna de jongen deels wou weggaan, klonk er bij dat hij moest blijven. Great. Hij liep met Dia en die doctor mee de kamer in, om vervolgens plaats te nemen op een van die stoelen, niet wetende wat er anders te doen was. Toen er echter werd gevraagd aan de jongen of hij het stuk shirt om haar arm had gedaan, hierop knikte hij enkel.

Het duurde een tijdje, alweer ja, of eindelijk was het zo goed als wat. Haar wond was schoongemaakt en gehecht, eerlijk gezegd zag het er zo een stuk prettiger uit ook nog. Geen seconde twijfelend liep hij het ziekenhuis uit, aannemend dat Dia hem volgde. "Zullen we anders even gaan kijken of er hier misschien zo een potion shop is?" stelde hij voor aan de zwartharige, nu ze toch in deze straat waren, waarom niet? Hij was op het moment te arm waarschijnlijk, dus meer dan enkel kijken zou het zeker weten niet gaan worden.

Ze stemde in met zijn voorstel, om vervolgens te zeggen dat ze maar eens moest gaan beginnen met zoeken. "Dat is dan wel zo handig ja." sprak hij met een glimlach rond zijn mond. Vervolgens liep Nathan een random kant uit en liet zijn ogen langs de winkeltjes gaan. Alles leek wel weer een ander ding aan te bieden, maar het was nergens te vinden wat hij nou echt aan het zoeken was, nergens potions.

Zijn aandacht werd getrokken door Dia welke voorstelde een van de winkeltjes binnen te gaan "Goed idee." hmm, dat hij daar niet aan had gedacht zeg. De jongen liep het winkeltje binnen welke de zwartharige voorstelde en had werkelijk geen idee wat hij moest verwachten ervan, misschien wat soortgelijke dingen als in de display. Nope, alles behalve, het leek er op dat ze eens de goede winkel waren ingelopen ook, want over de gehele plek stonden diverse brouwseltjes. "Volgens mij hebben we het zojuist gevonden." sprak Nathan met een glimlachje op zijn mond.

Hij keek even naar eens van de flesjes, waarbij het hem opviel dat de allemaal labeltjes hangen. hij pakte een van deze dingen en las het in stilde, al werd de jongen niet bepaald veel wijzer in wat er opstond, het enige wat er was namelijk 'mediocris'. niet bepaald nuttig dus. De inhoud had een paarsige kleur, best mooi. wel raakt Nathan het ding niet aan, wie meet wat er kon gebeuren.

Duur. Dat was het eerste woord dat in hem opkwam toen de jongen naar een van de prijskaartjes keek, een ding was wel zeker 140 munten, toch niet normaal meer. Toch was het wel begrijpelijk, potions konden immers wonderbaarlijke dingen, ze zouden een gek zijn als het dan goedkoop werd verkocht. Al snel ging zijn aandacht van het ene ding naar het ander, nu was een blauwe potion hem opgevallen, waarop er in een onleesbaar handschift iets stond. "Ik ben benieuwt waar dit voor is." klonk er, terwijl hij nog steeds naar de inhoud keek ervan.

Een glimlach ontstond bij hem toen er werd gesproken dat ze wel benieuwt was naar alle flesjes "Ik ook wel ja." enkel hielpen de rommelige handschriften niet echt veel, maar met enkel veel inspanning kon hij er wel enkele woorden van ontcijferen. Een hele opgave was dat eigenlijk wel, zo een ding. Bij haar vraag haalde hij zijn schouders op "Misschien, misschien niet. Ik heb er vrij weinig verstand van." Het flesje met de blauwe inhoud werd opgetild, waarna hij daarvan informatie aflas. Er stond iets met 'Shape' maar dat was het enige wat hij ervan kon van gaan afleiden.

Het was iets met 'Shape' en veel andere dingen behalve 'shape shifter' kon het niet echt zijn, toch? Dat was wel eigenlijk de enigste reden waarom het flesje de groenharige zoveel aansprak. De prijs viel eigenlijk nog wel heel veel mee in vergelijking met het vorige flesje, gezien deze 110 munten kostte, hij had er dus bijna genoeg geld voor, wat wel mooi was. Hij miste letterlijk maar 12 munten, als hij die dus even snel zou kunnen verdienen, was dat geweldig.